Görüntü terk edilmiş bir fabrikada geçiyor. Fabrika harabe halinde, çatısı çökmüş ve duvarları çatlak ve kırık. Zemin enkazla kaplı ve arka duvarda büyük bir delik var.
Ortada genç bir kız duruyor. Beyaz bir gömlek, siyah bir etek ve mavi bir sırt çantası giyiyor. Başı önde ve yere bakarak yürüyor.
Görüntü tezatlıklarla dolu. Fabrikanın dışından gelen parlak ışık, kırık çatıdan içeri girerek fabrikanın karanlık gölgeleriyle sert bir kontrast oluşturuyor. Kızın beyaz gömleği ve siyah eteği de karanlık arka plana tezat oluşturuyor.
Görüntü insan durumunun bir metaforu. Fabrika, sık sık acımasız ve affetmeyen bir dünya sembolü. Kız ise masum ve savunmasız insanlığın sembolü. Görüntü, en karanlık zamanlarda bile her zaman umut olduğunu hatırlatıyor.
